Samengekomen

Daar waar de wegen samenkomen
vind ik je
zittend op de grond
in een geheel van bloemen
of misschien van bladeren
of zand
Met je handen in je schoot
en open ogen
wachtend tot ik je wangen streel
en je lief heb
en vindt
Totdat de zon komt
en ik je hand neem
Je mee neem
naar de plek
daar waar het veilig is
daar waar het goed is
Daar waar onze wegen samen komen
Gaan we samen verder

Jip

Als het gezegd is

Als alles gezegd is in dit geheel
dan bouwen we een nieuw kasteel
vol leegtes om te vullen
en ruimtes om te verhullen
omdat er verder niets te zeggen was
dat wist ik wel maar zag ik pas
toen de echo in mijn oren
luid genoeg was om te horen
Dat alles wel was gezegd
was opgehangen en weerlegd
Maar desalniettemin
waarheid was in volle zin

Jip

Je eigen ik

Hij kon niet eens meer zichzelf zien
in een leeg veld was zijn blik afgewend
Enkel waar zij haar stem liet vallen
kon hij rennen
Reddeloos verloren in een spel van haat en nemen
Elke uitgestoken hand werd lam geslagen
afgeslagen
nee
Niet zelf
Niet alleen
Niet
Hij kon niet eens zichzelf meer zijn
Daar hij niet meer wist
waar hij zichzelf
verstopt had

Jip

Ik wil niet en ik wil wel

Ik wil niet langer huilen
om verloren tranen
die waardeloos met het badwater
het riool vervuilden
Ik wil niet langer huilen
om vergeten woorden
die stompzinnig
in het rumoer verdwenen
Ik wil niet langer treuren
om ongemeende excuses
die kwamen om iets
wat niet goed was beter te maken
Ik wil niet langer huilen
om een gedrukt leven
niet in inkt
maar in mijn ziel
Ik wil kunnen lachen
met waardevolle tranen
die het plezier in het leven
uitdrukken in emotie
Ik wil kunnen leven
in een leven vol verrassing
in de positieve noot
en daarna terug kijken en zwart wit
de kleur benadrukken

Jip

Ik wist

Ik wist wel dat de zon scheen
Ik wist wel dat de regen zou gaan
Ik wist wel dat de wind niet zou blijven waaien
Ik wist wel dat ook donderwolken overdrijven

Ik wist wel dat er lucht was
Ik wist wel dat ik kon zweven
Ik wist wel dat ik ook kon
Ik wist wel dat er ooit

Ik zag de zon in je ogen
Ik hoorde het vuur in je stem
Ik voelde de veiligheid van je armen
En daarom hoor ik bij hem

Jip

Voorwaar mijn vriend

Voorwaar mijn vriend
ik noem je vriend
ik geloof niet in vijanden
Voorwaar mijn vriend
Daar waar jij naast mij
een vreemd pad bewandeld
Daar wandel ik naast je
het pad dat jij me liet zien
Voorwaar mijn vriend
Ik noem je vriend
omdat ik mijn vijanden koester
Niets is gevaarlijker
dan een vriendschap ontkennen
zelfs als de resten
opgevouwen in een lade
van een vergeten kast
nog blijven stinken
Voorwaar mijn vriend
Ik noem je vriend
omdat ik ooit dacht dat jij
mijn vijand niet kon zijn
Ik geloof niet in vijanden
en koester oprechte vriendschap
Maar wanneer ik de vijanden
zou willen bekennen
zou jij dichtbij zijn
mijn vriend
voorwaar mijn vriend
en zie

Jip

Muziekstuk in kleur

Je speelt met je vingers een melodie
die ik niet ken
en niet wil kennen
je trommelt oorverdovend op het lege canvas
een stilleven dat verstilt wegwandeld
ik ken het wel
maar ik wil het niet kennen
je speelt vol overgave
een valse loftrompet
waar het alegro over zou gaan
in punctueel staccato
nam jij met een geheel ongenoegen
de stok over
en klaagde je tot
de nacht viel als een wit doek
Je wereld in een notendop
niet te kraken voor de sterveling
met spijt neem ik deel
aan deze vertoning achter gesloten gordijnen
niemand ziet
dus er bestaat
in het geheel
niets meer
del capo mijn vriend
del capo

Jip

Zon

De vergeten ochtendzon schijnt op je wangen
als je mompelend de morgen tegemoet kijkt
Je zachte handen op mijn blote huid
laten verdwaalde spoortjes van passie na
onnavolgbaar zweven de uren door de kamer
als de middagzon mijn haren kamt
streel jij de restjes slaap uit mijn rug
en laat de dag dansen in het opgewekte zonlicht
wanneer het oranjelicht van de slapende zon
onze kamer welterusten zoent
en wij opstaan in een spel van geven en nemen
kus ik de nacht in je ogen vaarwel
we zijn klaar om te beginnen
Slaap zacht.

Jip

Alleen

We konden samen hand in hand
de wereld aan
zelfs met onze handen
in de zakken
konden wij nog
verder gaan

We lieten los
en de wereld
greep alles
wat je vast had
en met onze handen
in onze zakken
liepen we verder

De wereld ging wegen
en werd
niet te tillen
hoofd omhoog
en rug recht
eenzaam stap je verder

Jip

Nieuw begin

Ik heb niet eens meer omgekeken
ben wegelopen doorgegaan
en daarna zonder terug te willen
het licht achter me uitgedaan
Ik heb mijn schepen aangestoken
want ik kon het duister niet doven
Ik heb ze niet meer kunnen blozen
En ik wilde niet geloven
Ik heb niet eens meer omgekeken
terug gaan heeft geen zin
Zoals de zon elke ochtend
het is tijd voor een nieuw begin

Jip

Omarm me

Omarm me met het licht van de zon
dan kus ik je wangen op nooit verwachtte plaatsen
Omarm me met de kracht van de wind
dan ben ik er altijd met niet te stillen liefde
Omarm me met de passie van de donder
dan heb ik lief met oneindig geduld
Omarm me met de zachtheid van de lenteregen
dan ben ik de jouwe omdat ik zo van je hou.

Jip

In het honderd

Er was op een dag
toen de dag dag zou zeggen
en dag dat ook dacht
dat de dag wel zou dagen
Hij heeft het geweten
die dag op een dag
dat hij dag dacht
zou niemand hem vragen
En toen op een dag
dacht de dag
dag ik ga
en ze lieten hem gaan
niemand liep hem achterna
Dag dacht de dag
dag ik ga voor dag en dauw
Maar het ging hem wel dagen
dat het dan nooit ooit meer zou
dag zijn, dan dacht
de nacht
vast
dat de dag niet meer wacht
dan zou het misschien
In het honderd lopen

Jip

Moeizaam

Het onbestemde gevoel van de morgen die daagt
en die zonder het te zeggen, om een antwoord vraagt
Dat je geven kan, omdat het moet
maar het klinkt onoprecht en het is ook niet goed
Als in volle vaart dan het zonlicht komt schijnen
en de woorden weerklinken en niet willen verdwijnen
Als geschreven in steen, inkt of in hout
Hoe je ze bekijkt ze blijven steeds fout
Je wilde graag zeggen hoe je de wereld bekeek
maar de betekenis bleef vaag, en de booschap bleef bleek
En de dag nam een aanloop en liep over je heen
en woorden die gingen en er was er geen een
Die daadwerkelijk durfde te roepen en gaan
Misschien bij het volgende zonlicht durven we het aan
Want de wereld wordt beter en de dagen die lengen
En de toekomst wordt mooi, wat die ook mag brengen

Jip

Voor mijn kinderen

Zweef mee in de lucht
aan mijn armen
in rondjes
Ik vang je
en pak je
geen voet op de grond
Tot je groot bent
en mama
je niet meer
kan tillen
Maar ik blijf
wel je vangnet
zolang als je zweeft

Jip

Het blijft

Ik was toen ik klein was
en nog heel onschuldig
een meisje dat dacht
dat de wereld
alleen nog maar
mooier zou worden

Ik was toen ik klein was
misschien wat naief
en onwetend
omdat de wereld
wel mooier werd
maar niet makkelijker

Ik was toen ik groot werd
misschien nog wat somber
want alles leek anders
de wereld en ik
niet mooier misschien
maar wel anders

Ik was toen ik klein was
een meisje met krullen
die keek in de wereld
met hoop en wat vrees
en nu ben ik groter
en doe dat nog steeds

Jip

Klaar

Als zand
in mijn hand
glipte alles
door mijn vingers

Als hoopjes
op de grond
op de plek
waar ik stond

Als zand
in mijn hand
naar de grond
waar ik stond

Ik keek om
en ging
zand houd je niet vast
dat is een zeker ding

Jip

Onvoorstelbaar

Hoe onvoorstelbaar blind ben je
als je niet wilt zien
dat hoe harder je knijpt
de ander zal afwijzen
loswrikken, rukken desnoods
We hadden het toch goed
het wordt toch nog wel beter
we kunnen altijd terug gaan
naar hoe het vroeger was

En toen kwam de wind
niet zacht met briesjes
Maar onvoorstelbaar hard
met vlagen niet te stoppen
die alles wat je lief had
wilde wegblazen, meennemen
en de weg terug
naar hoe het was
vrijwel onbereikbaar maakte

Gedwongen door de angst
want alleen is zo alleen
de schuldvraag wegwuiven
want jij hebt niets gedaan
nooit en nimmer
tergoedertrouw
je nagels gezet en wat van jou was
en onvoorstelbaar ruw
de wereld dicht rukken
naar hoe het goed was

En als de dagen lengen en
het je uiteindelijk duidelijk wordt
dat deze strijd gestreden is
dat er van winnen
of verliezen
geen sprake meer kan zijn
zal je onvoorstelbaar hard
en onbegrijpelijk gemeen
de strop aandraaien
wat van jou is
zal je houden

En toen kwam er meer dan wind
toen kwam er iets
waar je niet tegen kon vechten
hoe hard je ook probeerde
op de achtergrond
altijd aanwezige ruis
zo slecht
zo onvoorstelbaar slecht
en werd het nooit meer beter
voor jou en je perfecte wereld

Jip

Jij niet

Het ligt aan iedereen
maar nooit aan jou
omdat nu eenmaal niemand
dat ooit zeggen zou
de onschuld zelve
en tergoeder trouw
nam jij het leven
zo hoort dat als vrouw

Jip

Verloren gevecht

Zelfs de bomen moeten soms hun imposantie kruinen buigen
regen of wind deert ze niet
maar er zijn tegenslagen
die zelfs zij niet te boven zullen komen
Hoopvol kijken ze naar de steeds donker wordende lucht
hopend op een streep blauw
of geel licht van de zon
maar het vuile groen van de donder
dondert hen vele malen harder op hun hoofden
Bij elke slag huiveren zij onder de angst
dat deze daadwerkelijk
hun hart zal raken
en ze voor altijd zal doen breken en vergeten
Wanneer de bui boven hun hoofden schijnt te klaren
en zij opgelucht
en opgewekt
hun bladeren weer naar de hemel wijzen
klaar voor een nieuwe morgen zonder aanval
Vergeten wat er speelde omdat de zon zo veel meer licht bracht
totdat de wolken zich weer samenpakken
voor de laatste genadeslag

Jip

Wolken

De witgrijze wolken trekken
in optocht voorbij aan mijn raam
Na elkaar
in elkaar
soms niet eens meer deelbaar
Ik zie ze hun koppen schudden
in de wind die zich langzaam richting lente wendt
Niets zo veranderlijk als hun vorm
Niets zo onzeker als hun inhoud
Ze kunnen donderen wanneer hun humeur zwart kleurt
of als brave schapen volgzaam de wind volgen
De zon verbieden te schijnen
of juist optimistische gaten laten
Buien over je hoofd of het raam storten
en soms
gewoon voorbij drijven
emotieloos
wit in de blauwe lucht
Blauwe wolken op een tekening van een kind
of gekleurd oranje door de zon
Niets kan nog meer verbloemen
dan een uitgewaaierde wolk
En ik volg ze
met mijn ogen
de zon zoekend
net als zij

Jip

Surprise

If we both knew
the way the world
would turn
there wouldn't be much surprise

If we both knew
the shortest way
to get there
I would have realised

And when we start
and know it all
or try to do
In any way we could

That in the end
there is just that
we don't know
that makes it good

Jip

Voetstappen

Ik volgde je voetstappen in het zand
en hoopte uit te komen
daar waar jij ook was
Maar steeds leek ik
de weg te verliezen
tussen de duizenden andere
voetstappen die mensen
achterlieten
En net toen ik dacht
dat ik je nooit zou vinden
Vond je mij

Jip